In 1975 meldde gitarist Herman Schmits zich bij Peter Koelewijn met een paar instrumentale liedjes. Eén daarvan viel op. Peter vond echter dat er een tekst bij moest omdat het gezongen meer kans zou maken. Hij haalde Will Hoebee er bij. Die werkte als promotieman bij Phonogram (Philips) maar had net Koelewijn in vertrouwen verteld dat hij niets liever wilde dan platen produceren. "Nou Will, dit is je kans", stelde Peter hem voor "denk eens mee".

Will kwam op het idee om eens te praten met Kiki van Oostindië, het meisje dat zovele platenhoezen sierde van de beroemde Phonogram reeks: Alle Dertien Goed. Een héél mooi blond meisje, maar of ze kon zingen, was nog niet duidelijk. Dat bleek mee te vallen. Kiki was niet alleen mooi maar ook artistiek. Ze hielp zelfs bij het bedenken van een goede tekst en zo ontstond "Patrick mon cheri". De plaat werd in de Benelux een grote hit.

Midden in de nacht werd Koelewijn gebeld door Jacques Verdonk, producer van grote Belgische artiesten als Art Sullivan én muziekuitgever bij Radio Luxemburg. "Peter", hoorde de uiterst slaperige Nederlandse producer hem zeggen "ik zit nu hier bij Claude Carrère in Parijs. Hij is helemaal wég van Patrick mon cheri en wil dat liedje opnemen met Sheila". Carrère was een héle grote jongen en Sheila een artiest die goed was voor honderdduizenden platen, maar toch vroeg Peter of dat allemaal niet een paar uur wachten kon tot de ochtend. "Nee", antwoordde Verdonk, "hij wil ook nog jullie orkestband gebruiken én hij moet het nú weten". Koelewijn stemde in omdat hij nog barstte van de slaap. Toen hij een paar maanden later naar de Midem (internationale platenbeurs) in Cannes ging, kreeg hij daar een gouden plaat voor meer dan 800.000 verkochte exemplaren van Sheila’s "Patrick mon cheri"...